Μια εικόνα, 314 λέξεις

Γελοιογραφία του
Πορτογάλου Cristiano Salgado από την έκθεση «Πόλεμος Α.Ε.» που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Μετρό του Συντάγματος

Ποιος το θυμάται; Εχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από το δημοψήφισμα που προκήρυξε ο Αλέξης Τσίπρας και μοιάζουν σαν τριάντα. Σαν ένα όνειρο που δεν συνέβη ποτέ στην πραγματικότητα, σαν μια συλλογική εμφυτευμένη μνήμη που αποκτήσαμε χωρίς να το θελήσουμε.

Και πασχίζουμε απελπισμένα να ξεχάσουμε για να αποσείσουμε τις ευθύνες. Οχι για την απόφασή μας, αλλά γιατί αφήσαμε να τη βιάσουν εν μιά νυκτί.

Η οικονομική προοπτική της Ελλάδας έχει γίνει πολύ καλύτερη μετά από δέκα χαμένα χρόνια, μας ανακοίνωσε η Γουόλ Στριτ Τζέρναλ σε εκτενές άρθρο της, στις 24 Απριλίου. Υπάρχει επιτέλους, μας λέει, προσδοκία ανάπτυξης για τη χώρα. Κι αυτό γιατί μια σειρά από αισιόδοξους Έλληνες επιχειρηματίες, μικρούς και μεγάλους, δήλωσαν στην έγκριτη εφημερίδα ότι τα πράγματα αλλάζουν και οι συνθήκες βελτιώνονται.

Αναρωτιέται κανείς, διαβάζουν τα ίδια τους άρθρα; Γιατί στο άρθρο υπάρχει και το παρακάτω διάγραμμα που λέει ακριβώς το αντίθετο. Και είναι πολύ ακριβέστερο από τις εντυπώσεις μερικών επιχειρηματιών από το χώρο δουλειάς τους

.Το διάγραμμα συγκρίνει την οικονομία της Ταϊλάνδης (με γαλάζιο), της Αργεντινής (με κίτρινο), των ΗΠΑ (με γκρίζο) και της Ελλάδας (με κόκκινο). Οι τέσσερις χώρες παρουσίασαν βαθύτατες κρίσεις ιστορικά: η Ταϊλάνδη μετά το 1996, η Αργεντινή μετά το 1998, η ΗΠΑ μετά το 1929 και η Ελλάδα μετά το 2007. Φαίνεται η πορεία της κάθε χώρας αφού ξεκίνησε η κρίση της και συγκεκριμένα το πόσο βαθιά ήταν (πόσο συρρικνώθηκε το ΑΕΠ) και πόσο κράτησε.

Τι μας δείχνει η ιστορική σύγκριση;

Η βαθύτερη κρίση ήταν αυτή των ΗΠΑ, η περίφημη κρίση του Μεσοπολέμου, όταν το αμερικανικό ΑΕΠ έπεσε πάνω από 35%. Προσέξτε ότι η ανάκαμψη ξεκίνησε μετά από περίπου 36 μήνες, όταν οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν τον Κανόνα του Χρυσού και υποτίμησαν το δολάριο. Μετά από άλλα έξι χρόνια κατόρθωσαν να αναπληρώσουντις απώλειες.

Τρεις ηγέτες της Δύσης που αντιμετωπίζουν προβλήματα στις χώρες τους έδωσαν εντολή να βομβαρδιστεί η Συρία, προτού αποδειχθεί ότι η κυβέρνησή της είχε όντως επιτεθεί στη Δούμα με χημικά. Η επιλογή της χρονικής στιγμής και των στόχων των βομβαρδισμών και η παρουσίαση από τα ΜΜΕ της «υποτιθέμενης» χημικής επίθεσης, εγείρουν πολλά ερωτήματα σχετικά με τα αίτια και τον σκοπό της επέμβασης των δυτικών δυνάμεων. Επιπλέον, μαρτυρίες κατοίκων της Δούμα εγείρουν το ερώτημα εάν τα συμπτώματα των θυμάτων που έδωσαν την αφορμή για την επέμβαση της Δύσης ήταν αποτέλεσμα χημικών ή υποξίας λόγω της θύελλας σκόνης που προκάλεσαν οι βομβαρδισμοί του συριακού στρατού.

Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία επέλεξαν να βομβαρδίσουν τη Συρία λίγες μέρες προτού ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ) αρχίσει την έρευνά του στην τοποθεσία της υποτιθέμενης χημικής επίθεσης. Η αφορμή για τους βομβαρδισμούς ήταν τα βίντεο που κυκλοφόρησαν τα Λευκά Κράνη - μια οργάνωση χρηματοδοτούμενη κυρίως από τα Υπουργεία Εξωτερικών της Βρετανίας και των ΗΠΑ - τα οποία παρουσίασαν θύματα με αναπνευστικά προβλήματα.

Την περασμένη Πέμπτη καταχωρήθηκε στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ) η σύσταση της μονοπρόσωπης ΙΚΕ με την επωνυμία Tesla Greece, με έδρα το Τεχνολογικό Πάρκο Λεύκιππος και διαχειριστή τον Werkman Stephan, ο οποίος με βάση τη σελίδα του στο Linkedin είναι EU Financial Director της Tesla Motors.

Οι μηχανικοί και οι σχεδιαστές της Tesla έχουν τη βάση τους κατά κύριο λόγο στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια, αλλά η εταιρεία επεκτείνεται διεθνώς τα τελευταία χρόνια με ομάδες στην Αγγλία, την Ολλανδία και τη Γερμανία. Πολλοί έκαναν λόγο για την έλευση της Tesla στην Ελλάδα, ενώ οι φήμες ήθελαν την κατασκευή των ηλεκτροκίνητων της εταιρείας επί ελληνικού εδάφους. Κάτι τέτοιο όμως δεν υφίσταται τελικά.

Έχει νόημα να επιδιώκεται η έξοδος από το ευρώ χωρίς αποδέσμευση από τη φυλακή της ΕΕ; Αυτό είναι ένα ερώτημα που συχνά ανακύπτει σε όσους προβληματίζονται για την ανάγκη φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση.
Η αλήθεια είναι ότι η έξοδος από το ευρώ σπάει ένα κρίκο της αλυσίδας των δεσμών της ΕΕ αλλά δεν απελευθερώνει την εθνική οικονομία και τους εργαζόμενους από τα δεσμά. Γιατί η έξοδος από το ευρώ δίνει μεν κάποια εργαλεία για την άσκηση εθνικής οικονομικής πολιτικής που όμως δεν αρκούν. Το εθνικό νόμισμα δίνει κάποια στοιχειώδη εργαλεία για την άσκηση οικονομικής πολιτικής, δεν καταργεί όμως τις θανατηφόρες δεσμεύσεις και την υποταγή της οικονομίας μας στις πολυεθνικές της ΕΕ. Για τη χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής σε όφελος των εργαζομένων είναι ανάγκη να σπάσουν οι περιορισμοί, δεσμεύεις και απαγορεύσεις της ΕΕ.
Η έξοδος από το ευρώ θα είναι μια ανάσα αλλά όχι η επαναφορά της ζωής. Η έξοδος από το ευρώ είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα που πρέπει να συνοδευτεί από το δεύτερο γιατί διαφορετικά θα μείνει μετέωρο και κανείς δεν μπορεί να μείνει αιωρούμενος. Ας το δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα.